Baki kalan bu kubbede, bir hoş seda imiş...

Saat gecenin ortası,bir hastane odasından yazıyorum.Ne kadar değerliymiş insanın babası... Çocuğumu izler gibi izledim bütün gece.Burun ameliyatı en nihayetinde,risk yoktu.Peki ya babası kanser olanlar,peki babası kanserden de ciddi hasta olanlar.Korkuyodum ameliyattan gelince ağrısı olacak mı diye,peki ya gelip gelmeyeceğinden emin olmayan çaresizler? Şükürler olsun öyle bir dert değil bizimkisi.Allah yardımcı olsun her darda olana.Kimse son kez öpmesin kimseyi,bir el son kez tutulmasın n'olur.Bu yazımı okuyan herkes sarılsın en yakınında kim varsa.Ufak gündelik dertlerden sıyrılıp,babanızı veya annenizi uyurken bir izleyin derim.Düşünecek çok vaktiniz oluyor.Ağır yazdım biliyorum,ama dünyalar ağırdır.Hepinize küçük dünyalarınızda mutluluklar hanımlar ve beyler...